Nooit vergeten......
Indië mijn geboorteland,
mijn moederland,
het geeft niet
hoe je het bekijkt,
ik was er thuis,
voelde mij verwant.
Een landschap,
door de zon verrijkt.
Een kind, dat
één is met de natuur,
de warmte en de
vochtigheid.
En in dat unieke
avond uur,
wanneer je droomt
voor lange tijd.
hoor je even het
ruisen van
de palm in de tuin;
het ritselen van
de bladen
want de avond
leeft daar heel kalm:
een dier schuift
langs over de paden.
Ik hoor de djangkriek
zingen
en voel geluk
om mij heen
kan ik me niet
bedwingen
en ik besef het:
ja ik ween.
Dit land heeft
mij zo veel gegeven,
de zee, de eilandjes
en het koraal,
ik kon het zo intens
beleven,
het was zo prachtig
allemaal
Een kind heeft
nog niet al die zorgen
en leeft in een
wereld vol fantasie.
Ik voelde me daar
zo goed geborgen;
als baboe waakte
met grote passie.
De bergen, sawah's
en oerwouden,
de dessa's, passars
en rivieren,
ik zal er altijd
van blijven houden,
het zal mij eeuwig
veel plezieren.
Mijn geboorteland
moet je weten,